اولین فضاپیمایی که تاکنون در مدار عطارد به گردش درآمده، طی دو هفته آینده طی یک شیرجه مرگبار در سطح درونی‌ترین سیاره منظومه شمسی، از بین خواهد رفت.

 کاوشگر مسنجر ناسا که از مارس 2011 در مدار سیاره عطار گردش می‌کند، در حال اتمام سوخت بوده و احتمالا در روز 30 آوریل (10 اردیبهشت) پس از انجام مانور نهایی بالا بردن مدار که برای روز 24 آوریل (چهارم اردیبهشت) برنامه‌ریزی شده، بر سطح این سیاره سقوط خواهد کرد.

به گفته اعضای این مأموریت، سقوط مسنجر برای ساعت 19:25 به وقت گرینویچ برنامه‌ریزی شده است که به دلیل همزمانی با اختفاء سیاره‌ای از زمین قابل مشاهده نخواهد بود.

فضاپیمای مسنجر که حدود سه متر وسعت دارد، با سرعت 14 هزار و 80 کیلومتر در ساعت با سطح عطارد برخورد کرده و دهانه‌ای به مساحت 16 متر ایجاد خواهد کرد. این برخورد باید در حدود 54 درجه عرض جغرافیایی شمالی اتفاق بیفتد.

سیاره عطارد از دهانه‌های برخوردی زیادی پوشیده شده است، اما دهانه ناشی از برخورد مسنجر بسیار مورد توجه دانشمندان خواهد بود. قبر این کاوشگر می‌تواند به دانشمندان در درک بهتر از میزان فرسایش فضای سیاره کمک کند که مواد درخشان را به رنگ تیره درمی‌آورد.

ابزارهای زمینی قادر نخواهند بود دهانه برخوردی مسنجر را مطالعه یا مشاهده کنند، اما کاوشگر BepiColombo عطارد که تلاشی مشترک بین اروپا و ژاپن بوده و قرار است در سال 2017 از زمین پرتاب شده و سال 2024 به مدار این سیاره برسد، می‌تواند این کار را انجام دهد.

در آن زمان، تیم BepiColombo به جستجو برای نشانه‌هایی از این دهانه خواهند پرداخت و در صورت انجام سنجش‌هایی بر روی آن، می‌توانند بفهمند که این منطقه دقیقا چه مدت در معرض فضا بوده است.

مأموریت 450 میلیون دلاری مسنجر در اوت 2004 به فضا پرتاب شد. مسنجر تنها کاوشگری است که تاکنون در مدار عطارد گردش کرده و دومین فضاپیمایی است که از فاصله نزدیک به بررسی داخلی‌ترین سیاره منظومه شمسی پرداخته است. کاوشگر مارینر 10، سه‌بار در سال‌های 1974 و 1975 از کنار عطارد گذر کرد.

مسنجر در طول مأموریت خود در سیاره عطارد به دستاوردهای بزرگی دست یافت. برای مثال، مشاهدات این کاوشگر به دانشمند در ساخت بهترین نقشه‌ها از عطارد کمک کرده است؛ همچنین مسنجر، وجود ترکیبات آلی حاوی کربن و یخ آب را در دهانه‌های همیشه سایه‌دار قطب‌های عطارد تائید کرده بود.

احتمالا برخوردهای سیارکی و دنباله‌دارها باعث انتقال آب و مواد آلی از مناطق خارجی‌تر منظومه شمسی به عطارد و سایر سیارات صخره‌ای نزدیک به خورشید مانند زمین شده‌اند.